Size Sorsalar / Köşe Yazısı - Nevzat YİĞİT

Size sorsalar deseler ne kadar kaldınız?
10 gün veya on günden az kaldık dersiniz, hatta bir gün kaldıklarına dair ittifakta bulunurlar.” Gündüzün bir saatinden başka sanki hiç ömür sürmemişler gibi”(yunus:45) Aralarında birbirlerine gizli gizli şöyle derler: «Dünyada sadece on gün kaldınız(Taha:103)… Yaşlı amcaya, teyzeye sorduğunda ise oğlum daha dün gibiydi. Göz açıp kapanıncaya kadar geldi geçti. Hz. peygamber ise benim için ise dünya yolda geçen bir yolcu gibi, yolda yürürken yorulup bir ağacın gölgesinde dinlenmek isteyen sonra da yoluna devam eden bir yolcu gibi diyor. Evet yol ve yolcu; zamanın derinliğinde ve dehlizinde akıp-giden iki meçhul.
Geldi geçti birkaç günlük fasıldı ömür dediğin…
Su gibi, akıp giden nehir misali. Başında beklediğiniz sudan elimizi daldırıp yıkadığımızda ve bir daha daldırdığımızda aynı su çoktan akıp gitmiş yerine yenisinin aktığını görmüşüz. Zaman dediğimizde aynı şey değil mi? Yaşadığın an şu andır dediğimde bile o an çoktan geçmiş ve yeni anlar başlamıştır. Öyleyse dün geride kaldı cancağızım bugün yeni şeyler söylemek lazım diyen şair timsali. Yarın ise bize ait değildir. Çünkü bizim için yarın ulaşılmazdır. Zaman izafi bir kavramdır. Yaşadığımız yer, mekan itibariyle izafidir. Çok sevdiğiniz birinin yanında veya çok mutlu olduğunuz bir anın ne kadar hızlı ve çabuk geçtiğine siz bile inanamazken, hüzün ve matemin olduğu zor durumda kaldığımız anların ise ne kadar geç bittiğinin, dakikaların saat, saatlerin gün olduğu zamanlara hepimiz şahitlik etmişiz.
Zamanın birinde sıcak bir bölgede yaşayanlardan çoluk çocuğuna rızık kazanmak için elindeki tek sermayesi buz olan biri “yetişin dostlar elindeki tek sermayesi buz olan, elinde eriyip gitmeden bu adama yardım edin. ”diye bağırıyordu. Bu şahsın acı feryatlarını duyan zatlardan biri duyduğu bu dehşetli kelime karşısında düşüp bayılıyor. Daha sonra kendine geldiğinde sana ne oldu? diye sorulduğunda ise görmediniz mi? Adam ne diyor? Elindeki tek sermayesi buzun erimeden satılmasını istiyor.
İşte bizimde elimizdeki tek sermayemiz ise elimizden her an kayıp giden zamanımızdır. Her düşen yaprak gibi bizden bizi bir, bir alıyor tıpkı takvim yaprakları gibi. Bir yandan geçmiş yaşantılarımızı bir bir sayıyorken diğer yenden ise yeni bir gelecek için yeni sayfalar açıyor. Biz ise kendimize yeni bir format atıp yeniden dirilmek , irkilmek ve vahyin aydınlığında yeniden kendimizi ihya ve inşaa etmek uğraşı içinde olmalıyız. Bu minvalde Nobel tıp ödülü sahibi Fransız yazar Alexis Carrel İnsan Denen Meçhul kitabında” İnsan, tekrar yücelmesi için kendini yeni baştan inşa etmek zorundadır. Ve bu yenileşmeyi ızdırap çekmeden yapamaz. Çünkü o hem mermerdir, hem de heykeltraş. Hakiki biçimini yeniden kazanmak için, büyük çekiç darbelerini kendi maddesine indirerek kıvılcımlar çıkaracaktır” diyor.
Cevat Bahoner ve Beheşti ise İnsan ve Tarih kitabında; Adem Kıssasında anlatıldığı gibi İnsan; maddi, manevi ve ruhi melekelerin bir bileşkesidir. İnsana ilahi ruhun üflemesiyle(sonra onu düzeltti, ona ruhundan üfledi:secde .9)birlikte ,yeni bir doğuş(sonra onu bambaşka bir yaratık yaptık: Mü’minun :14) düzeyine erişmiştir. Ardından normal gelişmesi esnasında insan aniden meleklerin bile itaat ettiği eşrefi mahlukat derecesine dönüşerek ilahi bir değişim geçirmiştir.Cennetteki yasak ağaç ise kontrol edilmesi gereken arzu ağacıdır.
Muhammed Hamidullah İse Allah İnsandan ne Ruhanileşerek Melek olmasını, ne de dünyevileşerek Şeytan olmasını ister zaten her ikisinde de yeteri kadar yarattığını söylüyor. Öyle ise Allah’ın asra yemin ettiği kutsal kitabında insanın ,tevhid ve iman öğesinden yoksun kalmadan ,bütün çabasının merkezine dünyayı ve dünyalık zevklerinin yer almadığı ,bir birey ve toplum olma arzusu içinde olmalıyız.
Yeni zamanlarda ve yeni dostluklarda buluşmak dileğiyle….